من هم نه براي نظافت بلكه براي رضاي خدا پانصد تومان گذاشتم تو جيبش وبرگشتم كه درماشين را قفل كنم. تو همون حالت به شوخي گفتم مي خواهم برگشتم ماشين برق بزنه ها! . رفتيم سر خاك، حدود صد متر آنطرف تر بود.

شنيده بودم بعضي از دزد ها افرادي مثل اين پيرمرد را اجير مي كنند كه بفهمند صاحب ماشي زود مياد يا نه، تا سر وقت وسايل ماشين رو ببرند. از دور حواسم به ماشين بود. ديدم پير مرده كارشو ول كرد و رفت ، تو دلم گفتم نگاه كن به اندازه پنجاه تومان هم شيشه را تميز نكرد.

 اما بعد از چند ثانه ديدم پير مرده برگشت، با دو تا سطل پر از آب كه جفتشو ريخت رو ماشين و دوباره و دوباره ، آنچنان ماشين رو مي شست كه انگار تمام عمرشو تو كارواش كار كرده، اين كار ها حدود بيست دقيقه طول كشيد.

ديگه داشتيم جمع مي كرديم كه برگرديم. از دور كه مي آمدم ديدم پير مرده نيست. مثل اينكه رفته بود. تو دلم كيف كردم ، خودم هم نمي تونستم ماشين را اينجوري بشورم. دمش گرم.

جدا ماشين برق مي زد. حتي رينگ هاي كثيفش رو هم تميز كرده بود. رفتم سوار بشم ديدم پير مرده روي جدول نشسته، حسابي خسته شده بود. حواسش به من نبود. دنبال يك ماشين ديگه مي گشت كه كاسبي را راه بندازه.

رفتم جلو يك پنج هزار توماني گذاشتم تو جيب پيرهنش و بهش گفتم " بابا دمت گرم ، برق مي زنه ". گفت :"همون پولي كه دادي كافي بود." گفتم " نه اون پانصد تومان براي اين بود كه شيشه ها را كثيف تر از اينكه هست نكني ولي اين پنج هزار تومان براي اينه كه ماشين را تميز كردي ، خسته نباشي" داشتم بر مي گشتم كه با صدايي آرام گفت:

 " همه همين رو مي گن".

نتيجه اخلاقي:

كيفيت كار كردن، به نوع و فضاي كار كمتر بستگي دارد تا به كسي كه كار رو انجام مي دهد.

همه معني كيفيت را مي فهمند حتي اگر در موقعيت خوبي نباشند.

وقتي كار خوب تداوم پيدا مي كند كه نتيجه اش براي انجام دهنده قابل لمس باشد.